آغاز هر روز، نو شدنی دوباره است و زمانی برای پویایی بیشتر. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
تاریکی در زندگی، ماندگار و ابدی نیست، همانند روشنایی. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
پیران جهان دیده، بارها و بارها، افول زندگی آدمیانی که ریشه پولشان ناپاک است را دیده اند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
جریان های آلوده، به مرداب خواهند رسید و سخن گفتن از آنها، زندگیمان را تباه می سازد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
هم خونی خویشاوندان، به تنهایی نمی تواند عامل مراوده همیشگی باشد، مگر آنکه با ادب و احترام همراه گردد. براستی خویشاوندان، کسانی هستند که به موجودیت ما احترام می گذارند، با ادب رفتار می کنند و آنگونه که هستیم ما را می فهمند و می خواهند. وگرنه صدهزار ریشه مشترک خانوادگی هم نمی توانند عامل ماندگاری آدمیان در کنار یکدیگر باشند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
ارزش بستگان خود را بدانیم و یاورشان باشیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آدم های فرهیخته، در بند مد و رنگ روز نیستند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
زیبایی نیکوست، اما تجمل گرایی از خرد به دور است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
هر آن، می تواند آغازی دوباره در زندگی ما باشد، پس هیچگاه، پایانی پیش روی ما نیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آدم های فرهمند، پیوسته بدنبال آغازهای شیرین هستند، تا از آن بزم و جشن بسازند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آغازها را باید جشن گرفت، چرا که شیره جهان در بالندگی و زایندگیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
از پایان ها نهراسید، چرا که هر پایانی را آغازیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
زندگی از بودن آغاز و تا شدن، پی گرفته می شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
جهان به تندی در حال پیشرفت و رشد است. برای رسیدن به زندگی بهتر، باید به آخرین دانش های روز دنیا دست یافت و از آنها بهره گرفت، برخی پیوسته با یادآوری نام دانشمندان مرده هزار سال پیش، کاستی ها و جاماندگی های سرزمین امروز خویش را پنهان می کنند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
هولناک و نفرت انگیز است در برخی از سرزمین ها، جنگ بر سر نامداران درگذشته، بسیار بیشتر از شناخت و بزرگداشت برجستگان زنده است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
مبادا به نام بزرگان تاریخ خود، مشاهیر زنده مان را به گوشه برانیم که این رسم مردم نادان و بی خرد است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
زیاده روی در ستایش تاریخ گذشتگان و اساطیر مرده، نفرت همگانی زندگان از یکدیگر و خودخوری و ناامیدی دودمان امروز را به همراه دارد. جوانان در رویای خود، گذشته ای دست نیافتنی خواهند ساخت، آنگاه می گویند ما در گذشته چه بودیم و حال چه هستیم !، بدینگونه آرام آرام از خود و توان خویش، ناامید شده و به اندک میدان کاری دلخوش می شوند. وارون بر این نگرش، جوانان سرزمین هایی که اساطیرشان زنده و بزرگانشان دوشادوش آنها کار می کنند، هر روز به میدان بزرگتری از رشد و پیشرفت دست می یابند. پس نگوییم گذشتگان ما چه بودند، باید گفت اکنون چه هستیم و اساطیر زنده ما چه درسهایی برای رشد و پیشرفت به ما می دهند تا بدان راه، کار و کوشش کنیم و سرزمینمان برای آیندگان شایسته ستایش باشد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
